Jęczmień wysiany wcześnie, a nawet ten z optymalnych terminów niejednokrotnie jest żółty i na tle innych zbóż odznacza się wyraźnie gorszą kondycją fitosanitarną.
Rośliny jęczmienia zaczęły już zmieniać kolor jesienią. Wzrost dynamiczny sprawił, że plantacje z tym zbożem cierpiały często na deficyt wielu składników. Jego kondycje niejednokrotnie pogarszały silne infekcje wielu patogenów, szczególnie mączniakiem prawdziwym.
Podczas umiarkowanej zimy patogeny niestety dalej się rozwijały, a oznaki niedoborów się pogłębiały. W efekcie jęczmień choć przezimował nienajgorzej, jego kondycja szczególnie fitosanitarna, pozostawia w wielu przypadkach sporo do życzenia.
Gęste łany jęczmienia wymagają szczególnej uwagi, gdyż są nadmiernie rozkrzewione z oznakami wygłodzenia (głównie przez braku azotu). Plantacje takie prowadzi się trudno. Podatne są na infekcje oraz na wyleganie. Istotna okazuje się zatem wczesna interwencja fungicydowa, połączona z wczesną regulacją łanu.
Zjawiskiem obserwowanym w jęczmieniu jest często fakt, że mimo braku śnieżnej okrywy lokalnie obserwuje się objawy śniegowej pleśni. Prawdopodobnie to efekt tego, że jęczmień stworzył przed zimą bardzo gęsty łan. Liście zaatakowane już były jesienią przez wiele chorób, do tego na plantacjach dochodziło do ich przemrożenia na skutek silnych wiatrów i grudniowych mrozów, które w połączeniu z brakiem śnieżnej okrywy działały destrukcyjnie na tkanki roślinne. W efekcie liście obumarłe przykryły jak kołdrą glebę przez co stworzyły idealne warunki dla rozwoju śniegowej pleśni.
W jęczmieniu pierwsze zabiegi fungicydowe powinny być skierowane przeciwko mączniakowi prawdziwemu, rynchosporiozie, plamistości siatkowanej liści, łamliwości źdźbła oraz przeciwko śniegowej pleśni. W tym celu wykorzystać można następujące substancje czynne: prochloraz, karbendazym czy tiofanat metylowy. Gdy zrobi się trochę cieplej, sięgnąć można po triazole np. protiokonazol czy epoksykonazol. Dobrze jest połączyć je z innymi substancjami czynnymi z grupy chemicznej.
