Późną jesienią wapnowanie jest mniej korzystne od tego wykonywanego w pożniwnym okresie. Często wykonuje się go przed zimową orką, ze względu na to, że ten okres już nie jest tak napięty jeśli chodzi o polowe prace. Późnojesienny termin jednak jest zdecydowanie lepszy od wiosennego.
Przystępując do wapnowania późną jesienią, problemem stać się może, zbyt wysokie uwilgotnienie gleby. Utrudniać to może wjechanie ciężkiego sprzętu na pole, a z drugiej nie będzie sprzyjało to wymieszaniu wapna z glebą.
Gdy wybieramy termin wapnowania pamiętać należy na możliwą reakcję nawozów wapniowych z innymi nawozami, prowadzące do strat azotu oraz zmniejszenia przyswajalności fosforu. Dlatego też większości nawozów które zawierają fosfor, azot oraz nawozów naturalnych (gnojówka, gnojowica czy obornik ) nie należy stosować bezpośrednio przed lub po wapnowaniu.
Zanim zapadnie decyzja o wapnowaniu musimy wiedzieć jakich oczekujemy efektów. Ważnym kryterium wyboru nawozu jest szybkość jego działania. W nawozach wapń występuję w dwóch formach (tlenkowej CaO, oraz węglanowej CaCO3). Rolnicy najczęściej wybierają pierwszą formę ze względu na szybkość jej działania. Tlenkowa forma bardzo energicznie wchodzi w reakcję z wodą glebową, a efekt zaobserwować można bardzo szybko. Ta forma preferowana jest jednak na gleby zwięzłe i ciężkie, gdyż dodatkowo rozluźnia je, oraz poprawia ich właściwości. Nie należy stosować jej na lekkie gleby, gdyż są ubogie w próchnicę, a działanie żrące formy tlenkowej przyczynia się do jej degradacji. Na lekkie gleby stosować się powinno nawozy z formą węglanową. Działają one mniej agresywnie i wolniej.
Musimy również ustalić wielkość dawki wapniowego nawozu. Zależy ona od pH gleby, oraz kategorii agronomicznej. W celu podniesienia odczynu gleby ciężkiej, niezbędne będzie zastosowanie znacznie wyższej dawki wapna, niż w wypadku lekkich gleb, gdyż gleby te charakteryzują się wysoką naturalną buforowością.
