Zawartość formy schelatowanej w nawozach chylatowych, zawartość mikroelementu rozpuszczalnego w wodzie w mikronawozach, udział L - aminokwasów w biostymulatorach to tylko niektóre informacje, które powinniśmy znać po zapoznaniu się z etykietą nawozu.
Przed wyborem nawozu powinno się najpierw określić nawozowe potrzeby, czyli zapotrzebowanie roślin na składniki, zasobność gleby i dostępność składników. Bez względu na rodzaj nawozu przy jego zakupie sprawdza się zawsze skład w odniesieniu do pojedynczego głównego składnika.
Pojedyncze mikronawozy w formie soli technicznych posiadać muszą informację o całkowitej zawartości mikroskładnika, i zawartości rozpuszczalnego mikroelementu w wodzie. Nawóz wybierać się powinno w oparciu o jego cenę w przeliczeniu na czysty składnik, przy wyborze uwzględnić też trzeba zawartość składników drugoplanowych.
Biostymulator działający jako nawóz typu aminokwasowego posiadać powinien informację o zawartości organicznej substancji w suchej masie, w tym jaki procent stanowią peptydy oraz L-aminokwasy. Właśnie udział L-aminokwasów jest niezwykle istotny i ważne, by został wyszczególniony, ponieważ tylko te aminokwasy są bioaktywne oraz wykorzystywane do budowy białek. Powinno być również podane w jakim procencie pokarmowe składniki są rozpuszczalne.
Nawóz typu chelat metalu, lub gdy producent nawozu deklaruje w nim związek chelatujący mikroskładniki w nawozach wieloskładnikowych płynnych, zobowiązany jest podać nazwę czynnika chelatującego. Również na etykiecie powinna się znaleźć informacja o zawartości rozpuszczalnej formy w wodzie, zawartości schelatowanej formy, oraz o zakresie pH które gwarantuje akceptowalną stabilność frakcji schelatowanej. Zawartość formy schelatowanej mikroelementu dla mikronawozów pojedynczych nie powinna być mniejsza niż 80%.
W przypadku aminokwasowych nawozów, jeśli na etykiecie podana jest informacja mówiąca o zawartości ogólnej aminokwasów najprawdopodobniej są one odzwierzęce lub wytwarzane na drodze chemicznych syntez.
