W Polsce uprawa rabarbaru jest nadal niszowa. Ze względu na to, że rabarbar ma wartościowy kompleks kwasów: octowy, jabłkowy, bursztynowy oraz witaminę C (6-23mg/100g sm.), znalazł szerokie zastosowanie w przemyśle przetwórczym. Sok pozyskiwany jest naturalnym środkiem do zakwaszania i konserwowania produktów spożywczych i napojów. Oprócz tego ogonki wykorzystuje się na mrożonki, soki lub kandyzuje.
Rabarbar jest wieloletnią byliną i na jednym miejscu może być uprawiany nawet do 12 lat. Sukces w uprawie uwarunkowany jest od typu gleby, odmiany i nawożenia. Jednak zanim ktoś zdecyduje się na założenie plantacji , należy wybrać odpowiednią odmianę.
Do uprawy towarowej najlepiej wybrać jest kwalifikowany materiał roślinny, który jest produkowany poprzez wysiew nasion oraz prowadzona będzie wieloetapowa selekcja. Cykl produkcji sadzonek trwa do kilku miesięcy. Jeszcze przed wysadzeniem na stałe miejsce, rośliny w multiplatach nawożone są poprzez fertygację. Selekcja odmiany przebiega na podstawie oceny kształtu wielkości i wybarwieniu ogonków liściowych. Rośliny są gotowe do posadzenia, gdy posiadają od 2 do 4 liści.
W zależności od przeznaczenia i rynku zbytu rozróżniamy rabarbar o czerwonych i zielonych ogonkach. Zwraca się uwagę, aby odmiany z czerwoną skórką posiadały też czerwony miąższ po przekrojeniu. Zielone odmiany natomiast, posiadają delikatne czerwone smugi na skórce, a po przekrojeniu są zielone. O zabarwieniu łodygi najważniejszą rolę odgrywa właściwe nawożenie NPK.
W uprawie czerwonego rabarbaru ważne jest nawożenie potasem. Zbyt niska zawartość w glebie tego pierwiastka oraz zbyt dużo azotu, prowadzi do zielenienia łodyg. Należy dlatego zbilansować odpowiednio stosunek NPK w oparciu o wykonaną chemiczną analizę gleby. Orientacyjne dawki danego składnika na hektar uprawy wynoszą: 170kg N, 70-120kg P 120-200kg K.
Do uprawy rabarbaru najlepsze są gleby, które dobrze magazynujące wodę o odczynie na poziomie 7,00 pH. Kwasowość gleby nie powinna nigdy spaść poniżej 5,5 pH. Przed wysadzeniem dokładnie należy odchwaścić glebę z wieloletnich chwastów i wykonać głęboką orkę. Ważna na plantacji jest profilaktyka i stosowanie nawozów z mikroelementami lub biostymulatorów, ponieważ rabarbar nie ma ustalonego programu ochrony.
Zbiór ogonków rabarbaru przeprowadza się ręcznie poprzez ich wyłamywanie na zewnątrz. Z hektara zebrać można od 30 do 50 ton. W warunkach optymalnych ogonki liściowe mogą dorastać do 1m długości oraz ważyć nawet 1kg. Po zbiorze w jednej karpie zostawiamy wszystkie liście nie przekraczające 20cm długości. Na plantacjach towarowych sukcesywnie należy usuwać pędy kwiatostanowe. Jeśli nie wykonamy tego wówczas straty w plonie wynoszą nawet od 3 do 5 łodyg z jednej karpy.
W zależności od przeznaczenia liściowe ogonki obcina się na dwa sposoby. Do przemysłu wycina się fragment z dolnej części łodygi oraz całą blaszkę liściową. Z przeznaczeniem do konsumpcji, na rynek świeży zostawiamy cześć blaszki liściowej. Dla plantacji rabarbaru najgroźniejsze są opady gradu, które dziurawią liście i ogonki co tym samym obniża jakość plonu.