Skuteczna ochrona roślin uprawnych i sadów przed szkodnikami, stanowi podstawę współczesnej agrotechniki. Niezbędna jest do tego znajomość i umiejętność rozpoznania poszczególnych szkodników, co nie jest łatwe szczególnie w odniesieniu do owadów. Jednak tylko ta wiedza pozwoli w porę dostrzec zagrożenie oraz umiejętnie dobrać odpowiedni środek na szkodniki!
Szkodniki owadzie potrafią być prawdziwym utrapieniem we wszelkich uprawach roślinnych (na polach, w sadach i ogrodach). Niektóre z nich nie są wcale takie łatwe do rozpoznania. Z kolei inne są tak popularnym i dużym zagrożeniem, że bez zastosowania odpowiedniego insektycydu, ich inwazja w uprawie jest niemal pewna! Jednymi z najbardziej uciążliwych i najpospolitszych są: skrzypionki, słodyszek rzepakowy, owocówka jabłkóweczka i mszyca śliwowo-trzcinowa. Poznaj skuteczny sposób na szkodniki na stronie Cheminova >>
Skrzypionki to chrząszcze z rodziny stonkowatych, które w ostatnich latach nasilają niestety swoje występowanie. Najczęściej atakują jęczmień i pszenicę, potem - kukurydzę i owies. Ich pojaw zaczyna się od owadów dorosłych, które zimują w ściółce i wiosną wychodzą żerować na liściach zbóż i traw. Ta faza nie ma jednak większego znaczenia gospodarczego. Największe szkody powodują nie chrząszcze, a larwy skrzypionki, pojawiając się w fazie od początku do końca strzelania w źdźbło. Łatwo je rozpoznać, ponieważ mają brunatno- żółty kolor odwłoka i czarną głowę, są też pokryte lepką masą kałową. Żerują na miękiszu liści idąc wzdłuż unerwienia i zostawiając podłużne białe plamy. Najbardziej atakują liść flagowy i podflagowy. Ich żerowanie na pszenicy ozimej może trwać nawet do końca dojrzałości mlecznej. Powodują wysokie straty ekonomiczne - do 40% plonu głównego! Oprysk insektycydem jest konieczny, gdy zostanie przekroczony próg szkodliwości wynoszący 0,5-1 larwy na źdźbło w przypadku zbóż jarych i 1-1,5
larwy na źdźbło u zbóż ozimych.
Słodyszek rzepakowy (_ Meligethes aeneus _) zwany też rzepakowcem, to malutki (dł. max 2,7 mm), czarny chrząszcz z rodziny łyszczynkowatych, bardzo popularny z racji swojej skłonności do koloru żółto-pomarańczowego. Bardzo często atakuje różne rośliny kapustowate oraz rzepak i rzepik. Szkodnik ten wyrządza duże szkody, szczególnie w plantacjach rzepaku, zjadając pąki i pyłek z kwiatów. Uszkodzone pąki usychają i opadają bez zawiązywania strączyn, a przez to i bez plonów. Z kolei zjedzony pyłek nie zapłodni ocalałych kwiatów. Tylko larwy tego chrząszcza nie robią większych szkód w uprawach, jedząc wyłącznie pyłek i nektar. Nalot słodyszka na plantacje rzepakowe jest zależny od pogody, przy czym zagrożenie istnieje aż do połowy maja. Potem naloty ustają, a owady już tylko niszczą uprawy. Słodyszki są więc najgroźniejsze dla rzepaku w fazie jego pączkowania. Próg ekonomicznej szkodliwości słodyszka rzepakowego wynosi: 1 owad znajdowany na 1 roślinie w fazie kwiatostanu zwartego, oraz 3-5 owadów na 1
roślinie w fazie kwiatostanu luźnego. Nie można nie zwalczać słodyszka, ponieważ zwykle dochodzi wtedy do jego masowego pojawu i strat do 75% plonu.
Owocówka jabłkóweczka (_ Carpocapsa pomonella _) to mały motyl o rozpiętości skrzydeł do 16-20 mm, z których pierwsza para jest brunatno popielata z brunatno-falistymi paskami i brązowozłotą plamą w rogu (tzw. lusterko). Druga para skrzydeł jest oliwkowo-popielata. Jaja tego szkodnika są białe i tarczowato-spłaszczone. Wylęgnięte gąsienice są białe, jednak z czasem różowieją. Poczwarki są brązowe i lokują się w zagłębieniach kory atakowanych drzew owocowych (najczęściej spotykane są na jabłoni, gruszy i głogu). Atak owadów zaczyna się w czerwcu, gdy gąsienice wgryzają się do owoców i drążą w nich tunele do gniazd nasiennych, gdzie wyjadają nasiona. Zaatakowane zawiązki owoców można rozpoznać po tym, że z otworów wejściowych widać wysuwające się na zewnątrz brunatne odchody połączone przędzą. W lipcu opadają wszystkie zaatakowane i uszkodzone zawiązki. Występuje też mniej liczne drugie pokolenie gąsienic, które żerują w dojrzewających już owocach. Te również robią spore szkody, a uszkadzane przez nie
owoce opadają we wrześniu. Próg szkodliwości, to stwierdzenie przy zbiorze ponad 0,5% uszkodzonych owoców, wśród 400 losowo wybranych. Jest to podstawą do oprysku w następnym roku, który robi się tuż przed wylęgiem larw.
Mszyca śliwowo-trzcinowa (_ Hyalopterus pruni _) to szkodnik należący do pluskwiaków. Osobniki dorosłe są drobne i wydłużone, mają też krótkie syfony i ogonek. Są bezskrzydłymi dzieworódkami seledynowo-zielonego koloru. Wszystkie pokolenia poza pierwszym, mają też zielono-popielaty woskowy nalot na ciele, przez co ich kolonie wyglądają, jak pokryte mącznym nalotem. Ich jaja są z kolei owalne, czarne i także pokryte woskowym nalotem. Mszyce te rozmnażają się dzieworodnie, a ich larwy lęgną się w fazie pękania pąków, przy czym okres larwalny trwa 10-17 dni. W jednym roku może wystąpić do 14 pokoleń tego szkodnika. Na przełomie maja i czerwca w koloniach tych mszyc pojawiają się osobniki uskrzydlone, które odlatują i osiedlają się na trzcinie, gdzie występuje do kilku pokoleń bezskrzydłych. Wiele owadów zostaje jednak na śliwach i tarninach. W okresie jesiennym ponownie pojawiają się uskrzydlone samice, które lecą na śliwy i tarniny, gdzie rodzą dzieworodne larwy, a powstałe bezskrzydłe samice składają
jaja. Larwy i dorosłe mszyce żerują zawsze na dolnej stronie liści śliw, skutecznie wysysając z nich soki. Zaatakowane liście nie zwijają się jednak i nie żółkną, ponieważ żerujące mszyce nie uszkadzają przy tym komórek liścia. Na tyle znacząco pozbawiają jednak opanowane rośliny produktów fotosyntezy, że hamują wzrost ich pędów i owoców, które stają się drobne i cherlawe. Występuje też osłabienie drzew i zmniejszenie ich przyrostów. Na dodatek, na słodkiej wydzielinie mszyc rozwijają się grzyby z rodzaju _ Capnodium _ (tzw. sadzaki), które niszczą potem całe liście i pędy zaatakowanych roślin. Jaja zimują na najmłodszych pędach śliw i tarnin. Oprysk wykonuje się wiosną przed pękaniem pąków, a więc w czasie masowego wylęgu larw, przy czym, w miarę potrzeb należy go powtarzać. Stosuje się zabiegi preparatami kontaktowymi, zwalczającymi zimujące jaja. Natomiast przed i po kwitnieniu, robi się oprysk preparatami systemicznymi i wgłębnymi.
Insektycyd Cyren 480 EC firmy Cheminova niezwykle skutecznie eliminuje uciążliwe szkodniki. Jest to środek owadobójczy do ochrony upraw rolniczych i sadowniczych. Dzięki szybkiemu i wydłużonemu działaniu zwalcza uciążliwe, wyżej wymienione gatunki agrofagów. Niewątpliwe atuty tego insektycydu to: szybkie działanie na szkodniki, wydłużona ochrona przed ponowną inwazją (nalotem, wylęgiem), trojakie działanie na szkodniki (kontaktowe, żołądkowe i gazowe). Środek został ponadto oparty na znanej i bardzo dobrze sprawdzonej substancji aktywnej, jaką jest chlorpiryfos.