Powierzchnia gruntów przeznaczona pod uprawę kukurydzy ziarnowej zwiększyła się w ubiegłym roku. aż o 63% do ponad 544 tys. ha, dzięki czemu wyprodukowaliśmy o 67% więcej ziarna kukurydzy w porównaniu z rokiem 2011. Wartość ta oszacowana została przez GUS na 4 mln t. Wbrew wcześniejszym sygnałom oraz doniesieniom od producentów, GUS podaje, że w ubiegłym roku produkcja minimalnie wzrosła (o 1,2%). Był to efekt większej o 12,9% powierzchni uprawy, przy niższych o 10,5% przeciętnych plonach. Istotnym walorem kukurydzy jest wszechstronność użytkowania. W naszym kraju wiodący kierunek użytkowania kukurydzy skupia się na przemyśle paszowym, gdyż kukurydza jest doskonałym źródłem paszy energetycznej - wysoka ilość węglowodanów. Dynamiczny rozwój produkcji biopaliw, sprawia, że na krajowym rynku paszowym pojawia się coraz więcej produktów ubocznych uzyskiwanych przy ich wytwarzaniu, co pozwala wykorzystać je w przemyśle paszowym i obniżyć koszty żywienia. Jednym z takich produktów uzyskiwanych podczas wytwarzania
bioetanolu jest pełny suszony wywar kukurydziany zwany DDGS. Pomimo wielu kontrowersji wokół DDGS, dotyczących niestabilności jego składu i jakości, może on stanowić wartościowe źródło energii, białka i aminokwasów w paszach dla świń. W ostatnim czasie, dzięki postępom technologicznym w produkcji poprawiła się wartość odżywcza wywarów kukurydzianych i stały się one bardziej ujednolicone pod względem wartości pokarmowej. DDGS jest surowcem paszowym o charakterze białkowo-energetycznym. Jego wartość pokarmowa jest wysoka. Suszony wywar kukurydziany zawiera ok. 30% białka ogólnego i charakteryzuje się wysoką wartością biologiczną oraz wysoką zawartością i strawnością aminokwasów niezbędnych, w szczególności lizyny, metioniny, tryptofanu i treoniny. Poprzez komórki drożdżowe, które przechodzą do wywarów jest bogaty w witaminy z grupy B (tiamina i ryboflawina) i biotynę oraz jest zasobny w witaminy A oraz E, fosfor jak również w mikroelementy cynk, miedź, mangan żelazo i selen i związki biologicznie czynne. Jak
wiadomo ceny poekstrakcyjnej śruty sojowej (PŚS) ciągle rosną, co więc istotne, bardzo zasadne staje się próba obniżenia kosztów pasz. Dzięki walorom DDGS może stanowić alternatywny tańszy komponent paszowy w stosunku do poekstrakcyjnej śruty rzepakowej, słonecznikowej, makuchu rzepakowego, a w pewnym stopniu może również zastępować PŚS w mieszankach dla świń.
| Składnik | * Zawartość w %* |
|---|---|
| Sucha masa | 87-92 |
| Białko ogólne | 27-33 |
| Tłuszcz surowy | 8-12,5 |
| Włókno surowe | 5-11 |
| Popiół | 4,8-5 |
| Wapń | 0,06-0,17 |
| Fosfor | 0,45-1,1 |
| Sód | 0,02-0,5 |
| Potas | 0,45-1,3 |
| Lizyna | 0,6-0,8 |
| Metioniona+cysteina | 0,78-1,1 |
| Treonina | 1,0-1,1 |
| Tryptofan | 0,18-0,25 |
Zalety DDGS'u jako komponentu paszowego białkowo-enegetycznego:
- wysoka wartość pokarmowa,
- część białka pochodząca z mikroorganizmów użytych do fermentacji- drożdże,
- bogaty skład aminokwasowy,
- wysoka zawartość skrobi,
- brak strat podczas przechowywania,
- włókno łatwostrawne,
- wysoka zawartość tłuszczu, witamin i soli mineralnych
Dla portalu cenyrolnicze.pl:
Anita Zaworska, Marcin Hejdysz
Katedra Żywienia Zwierząt i Gospodarki Paszowej
Uniwersytet Przyrodniczy Poznań
Czytaj więcej na: www.cenyrolnicze.pl