Zmienia się znaczenie gospodarcze owsa. Przede wszystkim ze względu na jego odżywczą wartość dla człowieka, a na gospodarstwach o dużym udziale zbóż w strukturze z powodu fitosanitarnych walorów. Owies to dobry przedplon dla innych zbóż.
Jeszcze niedawno owies był to gatunek typowo pastewny. Prowadzone aktualnie prace hodowlane w większym zakresie uwzględniają wykorzystanie owsa jako składnika żywności. Głównie chodzi o obniżenie udziału łuski w ziarnie, która w starszych odmianach sięgała od 25 do 30%. Skutkuje to nadmierną zawartością włókna pokarmowego. Efektem końcowym prowadzonych prac hodowlanych są wprowadzane do uprawy nagoziarniste odmiany. Ziarno nieoplewione uzyskiwane z nich odznacza się niską zawartością włókna pokarmowego i dużą koncentracją białka oraz tłuszczu. Zwiększa to atrakcyjność owsa jako surowca dla przemysłu spożywczego oraz wykorzystanie w żywieniu zwierząt. Niestety cechą ograniczającą masową uprawę tych odmian jest ich niższa plenność w stosunku do oplewionej formy. Mamy nadzieję, że hodowla upora się z takim problemem.
