Chaber bławatek jest rośliną jednoroczna z rodziny astrowatych, występująca w Europie oraz Azji. W Polsce występuje powszechnie jako chwast. Dla rolników stanowi duży problem, ponieważ zagraża ich uprawom, jednak dla zielarzy jest to roślina mająca wiele pozytywnych właściwości. Roślina rośnie na terenie całego kraju. Często można ja spotkać na polach uprawnych, przydrożach i ugorach. Kwitnienie chabra bławatka przypada na okres od maja do września.

Wymagania glebowe i opis kwiatu

Wymagania glebowe bławatka są niewielkie. Roślina preferuje gleby przepuszczalne, ubogie w składniki pokarmowe. Stanowisko powinno być dobrze nasłonecznione.
Roślina posiada rozgałęzioną łodygę z szarozielonymi lancetowatymi liśćmi, a jej wysokość sięga 80 cm. Najbardziej charakterystyczna cechą bławatka jest intensywna niebieskofioletowa barwa kwiatów. Surowiec zielarski stanowią kwitnące koszyczki kwiatowe. Kwiatu chabru zawierają antocyjany, ponadto flawonoidy, związek goryczowy centauryna, heterozyd cichoryna oraz sole mineralne (duże ilości manganu).

Zastosowanie wewnętrzne

Chaber bławatek stanowi w ogrodzie barwny element rabat. Roślina ta wykorzystywana jest przy chorobach nerek, którym towarzyszy skąpe wydzielanie moczu. Wyciągi z kwiatu powodują silne działania moczopędne. Bławatek stosowany jest również podczas infekcji dróg moczowych, kamicy nerkowej, zapalenia pęcherza moczowego. Zalecany jest także w wypadku niestrawności lub lekkich schorzeń wątroby i woreczka żółciowego.

Zastosowanie zewnętrzne

Zewnętrznie napar z kwiatu stosuje się do trudno gojących się ran oraz przy owrzodzeniach a także w leczeniu łupieżu i grzybicy. Napar z bławatka w połączeniu z innymi ziołami zalecany jest w przypadku zapalenia brzegów powiek i spojówek . Wpływa łagodząco na stany zapalne gardła i jamy ustnej