Rdest ptasi to pospolity chwast z rodziny rdestowatych. Jego nazwa związana jest z faktem, że jest on ulubionym pokarmem ptaków,szczególnie wróbli i ptactwa domowego - kur, gęsi, kaczek. Roślina jest bardzo rozpowszechniona na całej kuli ziemskiej, przede wszystkim na polach, w ogrodach, nieużytkach, podwórkach. Pora kwitnienia przypada na okres od czerwca do października.

Charakterystyka rdestu ptasiego

Rdest jest jednoroczną lub dwuletnią rośliną zielną posiadającą rozesłaną na podłożu łodygę osiągającą długość od 5 do 50 cm. Liście ma małe, eliptyczne naprzemianlegle osadzone na łodydze. Kwiaty rośliny są drobne o białej lub czerwonozielonej barwie, wyrastające w kątach liści. Owocem rdestu jest mały orzeszek o długości 3 mm. Zbiór rośliny powinien nastąpić w początkowym okresie kwitnienia poprzez ścięcie jej na wysokości około 5 cm nad ziemią.

Właściwości lecznicze rdestu ptasiego

Roślina zawiera flawonoidy, garbniki,sole mineralne, cukry, krzemionkę, duże ilości witaminy C i K, karoten. Zawartość flawonoidów sprawia, że rdest ma działanie moczopędne, sprzyjające usuwaniu wraz z moczem soli potasu i sodu. Roślina znajduje zastosowanie w leczeniu skazy moczanowej i chorób reumatycznych a także jest wykorzystywana w chorobach płuc, wątroby, przewodu pokarmowego. Zawartość krzemionki sprawia, że kwiat jest doskonałym uzupełnieniem leczenia gruźlicy,miażdżycy naczyń czy w zwiększeniu odporności. Zewnętrznie wykorzystywany jest w celu przyspieszenia gojenia się ran Zebrany wczesną wiosna rdest może być wykorzystany jako dodatek do sałatek. Częściej jest jednak stosowany do produkcji naparów i odwarów. Rdest jest również wykorzystywany jako składnik mieszanek ziołowych dostępnych w aptekach.

Przeciwwskazania

Preparatów z rośliny nie powinny zażywać osoby mające uczulenie na promienie słoneczne czy cierpiące na dusznicę bolesna lub zapalenie żył. Rdest ptasi nie jest zalecany osobom mającym skłonność do tycia opryszczkę, cukrzycę.