Babka zwyczajna nazywana również babką większą należy do rodziny babkowatych to bylina powszechnie spotykana na całym terytorium Polski. Roślinę tę można zauważyć na trawnikach, w ogrodach czy tez wzdłuż dróg. Już od starożytności jest uznawana za roślinę leczniczą. Okres jej kwitnienia przypada od maja do września i wtedy też jest zbierana z lasów i łąk. Roślina jest uważana za chwast, ponieważ jest często spotykana na terenach przeznaczonych pod uprawę
Wygląd babki oraz jej pory kwitnięcia uzależnione są od gleby, w której jest uprawiana. Osiąga ona od pięciu do trzydziestu cm wysokości, a jej kłącze jest grube i krótkie. Liście babki zwyczajnej mają okrągły kształt. Cechą charakterystyczną rośliny jest pęcznienie i śluzowacenie łupni nasiennej podczas kwitnięcia.

Skład i działanie babki zwyczajnej

W skład babki zwyczajnej wchodzą flawonoidy, garbniki, substancje śluzowe, krzemionka, pektyny, cynk, potas, magnez, witaminy A, K, C. Roślina zawiera również glikozydy, które odpowiadają za właściwości lecznicze babki. Akubina działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo przeciwzapalnie oraz działa osłaniająco na wątrobę. Działanie moczopędne i rozkurczowe spowodowane jest obecnością katalpolu. Z kolei zawartość C i K zwiększa krzepliwość krwi i uszczelnia naczynia krwionośne. Owoce babki zwyczajnej wraz z nasionami zasobne są w śluzy, olej tłusty, cukrowiec - planteozę i w białko aleuro.

Zastosowanie wewnętrzne

babka zwyczajna wykorzystywana jest w chorobach górnych dróg oddechowych, szczególnie przy kaszlu a także w nieżytach żołądka, dwunastnicy i jelit. Babka zwyczajna wykorzystywana jest tak że w leczeniu przeziębiania i kataru. Roślina ma działanie łagodzące podczas infekcji moczowych i dróg oddechowych. Dzięki właściwościom hamującym wewnętrzne krwawienia stosowana jest w przypadku menstruacji.

Zastosowanie zewnętrzne

Babka stosowana jest w przypadku wystąpienia ran, owrzodzeń, ukąszeń, wysypek czy opuchlizn w postaci okładu lub naparu z liści. Roślina działa łagodząco na zapalenie gardła i jamy ustnej.